مهارت های اجتماعی و ناامیدی نوجوانان: نقش میانجی راهبردهای مقابله ای

مقدمه: ناامیدی در نوجوانان از مهم ترین مشکلات نوجوانان می باشد، که می تواند باعث اختلال در عملکرد و آشفتگی روانی فرد شود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی ناامیدی نوجوانان براساس مهارت های اجتماعی آنان و تعیین نقش مداخله ای راهبردهای مقابله ای انجام شده است. روش: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان 12 تا 19 ساله شهر تهران بودند که 625 دانش آموز ( 300 پسر و 325 دختر) با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش سه پرسشنامه؛ ناامیدی کودکان و نوجوانان(کازدین، راجرز و کولبوس، 1983) ، مهارت های اجتماعی نوجوانان (ایندربیتزن و فوستر، 1992) و راهبردهای مقابله ای نوجوانان (فرایدنبرگ و لویس، 1993) بود. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار لیزرل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد مهارت های اجتماعی افزون بر اثر مستقیم بر ناامیدی نوجوانان به صورت غیر مستقیم نیز از طریق متغیر میانجی راهبردهای مقابله ای بر ناامیدی اثرگذار است. بین متغیر مکنون برونزای مهارت های اجتماعی و نشانگرهای آن، به ترتیب ضرایب مسیر 54/0 و 23/0 بین متغیر مکنون درونزای راهبردهای مقابله ای و نشانگرهای آن، به ترتیب ضرایب مسیر 55/0، 21/0 و 94/0و بین متغیر مکنون درونزای ناامیدی و نشانگر های آن، به ترتیب ضرایب مسیر 49/0 و 79/0 وجود داشت و تمام این مسیرهای علی معنادار بودند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت و ضرورت ناامیدی نوجوان و پیامدهای آن در زندگی آن ها، شناخت مهارت های اجتماعی موثر در کاهش علایم ناامیدی و چگونگی مقابله ی نوجوانان با این مشکلات، می تواند به شناخت عمیق تر ناامیدی در نوجوانان به منظور پیشگیری و ارائه راهبردهای درمانی مناسب منجر شود.